Waarom wordt mijn oom dement?

De laatste tijd bereiken mij berichten dat een oom dementerend is. Deze berichten komen tot mij via mijn ouders, waarbij vooral mijn lieve vader deze maanden met hem verkeert als een soort oppas-maatje. Mijn vader fietst, wandelt, damt en converseert met hem. Dat praten gaat dan gepaard met de meest vreemde gedachtenspinsels, al of niet aangevuld met een lach en een traan. Persoonlijk heb ik goede herinneringen aan deze oom. Hoewel ik hem zoals de meeste ooms en tantes niet erg vaak heb ontmoet had hij bijvoorbeeld op de verjaardagen van mijn vader immer interesse voor mij. Hij vroeg naar mijn werk, hoe ik presteerde op de damclub en later ook de plaatselijke politiek. Zijn interesse was oprecht en ergens vind ik het onrechtvaardig dat hij in de avond van zijn leven zo mentaal aan het aftakelen is. Jarenlang was mijn oom ouderling en zover ik het kan beoordelen oefende hij het ambt met grote trouw en liefde voor zijn medechristenen uit. In een periode waarin ik zelf levensvragen heb over het bestaan van God schrijf ik dit stukje en vraag me af waarom juist hij, die zo'n goeie vent is dit lijden moet ondergaan? Bijbels gezien wordt een gelovige ziekte en rampspoed niet onthouden en de woorden van HC zondag 10, die hij vele malen in predikingen heeft aangehoord, zijn nu extra nadrukkelijk op zijn leven van toepassing. Voor een christen is er de troost dat straks alle tranen worden gewist, maar toch er blijft wat knagen. Ik hoop dat mijn tante en naaste familieleden de liefde en het geduld kunnen opbrengen om mijn oom te helpen bij de praktische dingen hoewel het thuis blijven wonen steeds moeilijker wordt. Mijn ouders bekommeren zich om hem, al is het met beperkte tijd en middelen. Hoewel zij geen groot mondelinge getuigers van Jezus zijn, nemen zij het woord van hem die zei “Voorwaar, Ik zeg u, in zoverre gij dit aan een van deze mijn minste broeders hebt gedaan, hebt gij het Mij gedaan.” uiterst serieus. Laat dat een voorbeeld zijn voor anderen en mijzelf