Damvakantie Hoogeveen

Na het toernooi in Praag was mijn strippenkaart om zonder partner op vakantie te gaan vol geraakt en resteerde er nog maar 1 optie. De vrouw meenemen, dat lukte ten slotte en we belandden op een rustige mini camping in de omgeving van Hoogeveen. Mijn deelname liet ik nog even afhangen van de weersverwachting en de sympathieke organisator Bruins had hier alle begrip voor. Ondertussen kon ik dus mooi de hobby's dammen en fietsen combineren. Het is leuk om mee te doen en bekende en nieuwe mensen te ontmoeten in de damwereld. Tijdens het fietsen in de omgeving valt mij op dat er vaak spontaan gegroet wordt, blijkbaar is dat een gewoonte, overigens geen slechte. Wel vind ik de rotondes naar de speelzaal zeer fietsonvriendelijk. Je moet echt uitkijken voor het jakkerende autoverkeer. Wellicht kan Bruins dat in zijn contacten met de wethouder nog eens doorgeven om de belangen van fietsende dammers te behartigen. Mijn indruk van de organisatie is goed, de website is actueel en er worden veel foto's en verslagen gemaakt. Men timmert hier in Drenthe goed aan de weg. De partijen tegen Groenendijk en Ndonzi heb ik verloren, maar daar staan een aantal mooie winsten tegenover. Vooral de vier punten als cadeau voor de verjaardag van mijn vrouw op donderdag smaakten goed. Het toernooi is wat mij betreft dus al geslaagd en wellicht voor herhaling vatbaar.

De dood tweemaal op bezoek

Gisteren 8 augustus was een dag waarbij ik tweemaal intensief met de dood werd geconfronteerd. In de vroege middag maakte ik de begrafenis mee van de opa van de vriendin van mijn lieve zoon JW, die eerder van vakantie huiswaarts kwam omdat de goede opa op sterven lag. De man had kanker en was rustig en in vrede met God ingeslapen. De herdenkingsdienst was troostvol en het evangelie van de opstanding klonk in vol ornaat. Vooral bij het zingen van de mooie liederen voelde ik een brok in mijn keel opkomen. Zoonlief had de taak om naast de lijkwagen mee te lopen en de baar te dragen naar de laatste rustplaats. Hij deed dit goed en ik ben trots op hem. Een begrafenis confronteert je weer met de vergankelijkheid en de vraag waar het op aan komt in het leven. Het zet je weer even op je plaats al is de kans groot dat de beslommeringen van elke dag met vele onrustige harten al ras zijn intrede alweer doen, vaak dezelfde dag al. Maar deze dag kwam de dood nogmaals op bezoek, omdat ik in de namiddag op Twitter las dat weblogger en EU - en islamcriticus van Frikschoten bij een verkeersongeluk was omgekomen. Een vreselijk bericht, de dood kwam nu plotsklaps, temeer omdat ik de avond tevoren de beste Frik via een tweet nog het beste had gewenst. Hij was bezig met het oprichten van een lokale partij in Amsterdam en wilde meedoen met de verkiezingen in maart 2014. Ik had hem ietwat gekscherend en uitdagend suc6 gewenst met de Amsterdamse Vrijheidspartij. Een aantal jaren geleden had ik in een opinieartikel gepleit voor meer lokale Vrijheidspartijen omdat de PVV zo weinig in de gemeentes meedoet en nu iemand dit advies ging opvolgen kwam hij ineens om het leven. Frik was webbeheerder van Amsterdam Post. Hierop had hij ruim drie jaar geleden nog reclame gemaakt voor de Spakenburgse Vrijheidspartij. Hij was pro – Israel en kritisch ten aanzien van de islam en islamisering. Hij schreef hier goede artikelen over. In woord en zeker in de daad was hij christen tot op het bot en zeer strijdvaardig. Voorbeeld voor vele slappe politiek correcte politici, predikanten en journalisten. Ik had veel respect voor zijn strijdvaardigheid en moed en voelde mij een geestverwant met hem. De nabestaanden gun ik de troost en rust die zijn Schepper een ieder wil geven die er om vraagt…vaarwel @VanFrikschoten we zullen je missen!