Nabeschouwing verkiezingen #gr2014 deel 3 Toekomst en verwachting.

Een laatste artikeltje als onderdeel van de drieluik met de blik op de toekomst gericht en aangevuld met enkele verwachtingen.
Hoogtepunt in de geschiedenis van de SVP was toch wel de beëdiging van een groot aantal burgerleden en mijzelf. In onze partij is er vrijheid om te kiezen tussen de eed en de belofte. Een ieder kiest de manier die het meest overeenkomt met zijn of haar gedachten over het politiek bedrijven en het publiek uitspreken van belangrijke beloften. Zelf heb ik de eed afgelegd omdat dit in de lijn met mijn christelijke tradities ligt, hoewel ik ook wel eens heb overwogen om de belofte af te leggen met in het achterhoofd een tekst in het NT om niet te zweren. Ach belangrijk voor een mens is om te laten zien dat het JA ook echt JA is. We gaan met een enthousiast team aan de slag met ieder zijn talent inzettend voor de partij. We zullen ook werk maken van onze missie over voorlichting over islam en christendom en ook zullen we solidariteit betrachten door werkbezoeken af te leggen. Van belang zal moeten blijven dat we het werk niet voor ons zelf doen, maar voor de burgers en organisaties. Dankbaarheid moet blijven overheersen en het wegcijferen van eigen belangen. Ondertussen druppelt het nieuws over de nieuwe coalitie binnen. Frappant is dat er gesproken wordt over een raadsprogramma waarin ook de oppositiepartijen inbreng mogen hebben op de teksten. De SVP doet hier niet aan mee, omdat wij dit geen zuivere koffie vinden. Wij zullen de positief kritische manier van politiek bedrijven voortzetten en onze standpunten toetsen aan ons eigen verkiezingsprogramma. Dit zal vaak betekenen dat we als partij blijven roeien tegen de stroom van bepaalde politieke gewoonten in. Wij verwachten dan ook geen schokkende veranderingen, wij doen gewoon ons werk en rapporteren hierover op onze eigen media. De relatie met de plaatselijke pers zal wat minder innig zijn, omdat wij in deze ook onze eigen weg zoeken. Ik heb op de weblog onlangs twee stukken geschreven over de lokale krant en mijn persoonlijke bevindingen. Ondertussen ben ik ervan overtuigd dat wij een stabiele groep sympathisanten hebben die de informatie over onze activiteiten heel goed op de sociale media zal kunnen vinden. De SVP ziet de toekomst vol vertrouwen tegemoet en wij hopen onder de zegen van de HEERE en met geschonken gezondheid de komende jaren uw volksvertegenwoordigers te mogen zijn, wetende dat het werk met vallen en opstaan gepaard zal gaan.

Op visite bij de informateur

Nadat ik eenmaal eerder in mijn prille politieke loopbaan met een informateur had gesproken in een periode van coalitievorming had ik eigenlijk het voornemen om hier in de toekomst niet al te veel prioriteit aan te geven. Destijds heb ik een interessant onderhoud gehad met professor Egbert Schuurman nadat de wethouders van Betaalbaar Bunschoten en de ChristenUnie onnodig waren opgestapt. Maar nut en offer afwegende liet ik me toch telefonisch overhalen om met de heer Kisjes, die als informateur was aangesteld, een paar gesprekjes te voeren over mogelijke coalities. Op zich is mijn oud docent Nederlands wel een redelijke kerel en hij zal het allemaal doen met de beste bedoelingen. Duidelijk heb ik hem wel gemaakt dat de SVP haar eindoordeel over de nieuwe teksten in een coalitieakkoord pas geeft in de raadsvergadering waar dit ter sprake komt. Van een breed gedragen raadsprogramma waar ook oppositiepartijen min of meer inhoudelijke invloed op hebben gehad wil de SVP niets weten. Ik heb dit al op Twitter laten weten. De SVP wil het spel zuiver spelen, zij zal een gepresenteerd akkoord op inhoud beoordelen en toetsen aan haar eigen verkiezingsprogramma. Al in 2003 heb ik in mijn vorige partij afscheid genomen van het fenomeen raadsprogramma. Deze stabiele lijn houdt de SVP maar vast. De debatten moeten natuurlijk niet helemaal levenloos gaan worden in de komende vier jaar. Evenwel kijk ik terug op een tweetal leuke gesprekken met de informateur en zijn secretaresse Linda.

Korte kanttekeningen over @deBunschoter met name JV

In een tweede en laatste stukje nog enkele opmerkingen over de lokale krant de Bunschoter. Wij mogen als gemeenschap blij zijn met een lokale krant en enthousiaste reporters die ook op het vlak van politiek erg veel werk en betrokkenheid tonen. Over het algemeen is de SVP wel tevreden over de berichtgeving van de raads- en commissie vergaderingen geweest de afgelopen jaren. De krant belicht een groot aantal gebeurtenissen, maar voor mij als lokaal politicus mis ik de laatste jaren diepgaande opinieartikelen op het vlak van (landelijke) politiek. Al eerder heb ik met de redactie gesproken over een aantal kritische opbouwende opmerkingen en twee van hun politieke verslaggevers komen regelmatig op de fractie van de SVP even bijpraten. Naast goede stukken wordt de krant evenwel ontsierd door in mijn ogen matige stukjes van gastcolumnisten. Het meeste kwaliteitsverlies ondervindt de krant momenteel door de vrijdagcolumns van Johan Vedder. Zo neemt hij alle vrijheid om op alles en nog wat af te geven. Op zich ben ik een groot voorstander van de vrijheid van meningsuiting en als Johan zijn gif zou spuien op een persoonlijk medium dan zou je mij niet horen klagen. Nu hij dit doet vanuit een ivoren toren onder verantwoordelijkheid van een zichzelf ook nog christelijk noemend blad kan ik mijn moeite hiermee niet langer verzwijgen. Er zijn legio voorbeelden te bedenken. Ik geef slechts één recent voorbeeld, die van afgelopen vrijdag, waarin hij aan de haal gaat met het standpunt van de SVP over de zondagsrust. Ik vroeg mij af; Is Vedder nu wereldkampioen slecht lezen van verkiezingsprogramma’s of wil hij Wieldraaier overtreffen in het verdraaien van ons standpunt alsof de SVP alle winkels open wil, wat een pertinente leugen is. De sluwe CDA-kopman heeft in Vedder dus een metgezel gevonden in het karikaturiseren van SVP's visie op de zondagsrust. Zwartkijker Vedder zal door Abram Muijs ongetwijfeld niet beticht worden van onvoldoende nuance, maar een actief raadslid met eigen weblog moet zo nodig wel aangesproken worden door de hoofdredacteur. Enige logica ontbreekt hier geheel, maar wat wil je ook met een redactie vol van eenzijdigheden, eigenaardigheden en eigenwijsheden. Ook vindt Johan het evenals Arie de Graaf en vele burgers (achter mijn rug om?) nodig om de spot te drijven met Hans van Tamelen. Ook kan er enig neutraal woord over de groei en stabiliteit van de SVP naar aanleiding van de uitslag van de verkiezingen bij hem niet af. Vedder is duidelijk geen fan van de SVP, dat zijn er meer, maar in zijn functie komt het zeer onprofessioneel over om dat zo door te laten schemeren. Nadat hij door Pieter de Vos op een ledenvergadering van de CAP op zijn nummer werd gezet is Pieter ineens de lokale Samson etc. Johan Vedder denkt zelf de waarheid in pacht te hebben en kan erg slecht tegen kritiek. Vandaar dat ik onlangs op Twitter, de poel des verderf, opriep om hem eens te vervangen. Meneer Vedder was beledigd en reageerde als een humorloze spin. De deur van de fractiekamer van de SVP staat voor hem open en hij wordt 22 april verwacht. Eerder stond deze deur al open bij een bemiddelingspoging tussen Vedder en Richard de Jong, maar toen gaf Vedder ineens niet thuis. Zou hij de confrontatie niet aandurven?
Vele malen heb ik de afgelopen jaren de redactie gewezen op genuanceerde artikelen met diepere achtergrondinformatie. Vaak kreeg ik dan te horen dat ik te laat was met inleveren of dat het artikel te lang was. Het kan natuurlijk ook zijn dat men rekening wilde houden met die burgers die vonden dat Koops met zijn SVP al genoeg in de krant komt. Een paar voorbeelden.
- Enkele jaren geleden schreef ik een speech politiek en populisme, deze is gezien de huidige mediahetze tegen de PVV hoogst actueel. Toen al wees ik op de rol van de kerken en de media met betrekking tot het demoniseren van Wilders.
- Vele stukken heb ik geschreven over de PVV, CU en het islamdebat, discussies met arabist Jan Jaap de Ruiter op de KU Tilburg.
- Ik heb een vertaling van een boek over het leven van profeet Mohammed geschreven. Voor de lokale krant was dit geen nieuws, of speelt hier ook angst voor kritiek van derden een rol om hier maar geen aandacht aan te geven?
- Ik schreef een artikel over de antithese die gedoofd wordt in de kerken met name gericht aan predikanten. Deze werd niet gepubliceerd in de krant.
- Een interview over christenen en de PVV zou interessant kunnen zijn voor de redactie. Volgens Abram Muijs die hierbij op één lijn zit met Willem Ouweneel mag een christen niet op de PVV stemmen.
- En onlangs nog schreef ik een commentaar naar aanleiding van het eindgebed in de raad. En de perikelen omtrent de wens van VVD-er Wiebe de Boer om hier op een andere manier invulling aan te geven. De redactie gaf toen voorrang aan Johan Vedder’s kijk op deze zaak in plaats van de visie te geven van diegene die door een aangekondigd opstappen voor het gebed heel persoonlijk bij deze zaak betrokken was.
Natuurlijk zijn er ook genoeg ‘nieuwtjes’ wel geplaatst, maar de diepgang en diepere opinie en polemiek met derden ontbreekt helaas. Ook mis ik de rubriek Voor de Draad. Hiervoor is niets in de plaats gekomen, behalve de spreekbuis dan. Jammer.
Al die jaren heeft de redactie nieuwtjes en artikelen van mijn weblog mogen gebruiken. Ik maakte daar geen probleem van. De bronvermelding ontbrak weliswaar te vaak!
Onaangekondigd is er eens een foto van mij met een Wilders pruik gepubliceerd, ik kon er wel om lachen. En dan die vele keren dat je gewoon je werk doet in de raad en dat dit dan wordt verslagen in de krant alsof Koops voor ophef zorgt. Hoogst kwalijk vond ik overigens de laatste incomplete verslaglegging over een incidentje met de burgemeester. Ik zou hebben gezegd dat Melis van de Groep niet tegen kritiek kon, de aanleiding waarom ik dit zei, namelijk de illegale bemoeienis van hem met de technische leiding van de voorzitter van een raadscommissie en het persoonlijk liegen in mijn gezicht komt dan NIET in de krant. Laten we deze misser van de krant dan maar houden op riooljournalistiek.
Al met al ben ik zelf na al die jaren wel een beetje klaar met onze lokale krant, mijn abonnement loopt af hopende op een rustiger periode waarin ik niet hoef te vernemen dat ik als speelbal van de redactie fungeer. De SVP zal op haar eigen website verslag doen van het politieke werk. Voor opinie en nabetrachting zal de persoonlijke weblog in de lucht blijven waar gelukkig nog de vrijheid is om met de nodige scherpte gedachtenspinsels over deze wondere wereld te blijven ontwerpen en te publiceren zonder limiet van tijd of lengte. Ik wens de redactie van @deBunschoter alle wijsheid toe voor de toekomst…

Praatje Politiek SVP bij @RTVBunschoten

Praatje Politiek SVP met;
 - reactie overval juwelier Deurne  - mediahetze tegen PVV
 - presentatie schilderij Wilders van Hans van Tamelen  - uitslag verkiezingen etc.

Repliek op Abram Muijs van @deBunschoter

Een tweetal stukjes zal ik wijden aan de lokale krant de Bunschoter. In het eerste artikel zal ik ingaan op een beschouwing van hoofdredacteur Abram Muijs en in het tweede stukje zullen een aantal algemene zaken aan de orde komen met enkele conclusies en afscheidswoorden.
Hoofdredacteur Abram Muijs vond het onlangs hoog tijd om een hele column aan mijn persoonlijke schrijfstijl te wijden en dat in een tijd waarin sommige burgers roepen om mij geen podium meer te geven. Nogal cynisch en lachwekkend. Overigens heb ik zelf nooit om enig podium in de lokale krant gevraagd. Met betrekking tot de uitspraken van Wilders vroeg de redactie om mijn mening en dan ben ik bereid om die mening netjes te geven. Ik had graag met Muijs even over zijn stukje willen spreken bij de opnames van Praatje Politiek, maar helaas was hij daar niet, terwijl hij daar wel min of meer door Maarten van der Molen werd verwacht om over de uitslag van de verkiezingen te spreken. Met Nicolai en Heinen zat Abram wel aan tafel. Met alle liefde en geduld zal ik dan ook maar een weblog artikel wijden aan zijn commentaar op mij. Ik zal wat selecteren en de vinger leggen bij enkele hoofdlijnen, in een tweede artikel zal ik een paar aanvullende kanttekeningen maken over mijn bevindingen met het geesteskind van Abram de lokale krant de Bunschoter.
Muijs spreekt van het vervullen van een slachtofferrol bij mij en Geert Wilders. Het zijn dezelfde woorden als Pechtold gebruikte toen de sluwe D66’er wilde debatteren in de Kamer over de PVV perikelen. Hier is meteen al wat merkwaardigs aan de hand. Aan de ene kant vervul ik als raadslid een volksvertegenwoordigende en kaderstellende rol. Maar aan de andere kant zit ik bij een partij waarbij je jezelf mag zijn en heb ik al vele jaren een eigen weblog waarin ik mijn ervaringen beschrijf op een eigen karakteristieke manier. In de beeldvorming heeft de redactie dus eigenlijk aan de ene kant te maken met Koops in de hoedanigheid als raadslid en daarnaast met Koops als mens en opiniemaker en schrijver van soms scherpe stukjes. Voor de geïnteresseerde lezer is er maar één en dezelfde persoon zichtbaar, die al ruim tien jaar op een stabiele manier politiek bedrijft en die daar op een transparante en zeker ook genuanceerde manier over rapporteert. Voor de oppervlakkige lezer kan het beeld ontstaan, dat door Muijs wordt neergezet als iemand die nogal eens grote woorden gebruikt en zich op een ongenuanceerde wijze uitdrukt. Een karikatuur is dan zo maar geboren.
Niet vergeten mag worden dat de redactie ZELF vaak mij om een reactie heeft gevraagd als er 'schokkend' nieuws over de PVV was. Vaak was ik daartoe als openlijk PVV sympathisant bereid, echter wel als privé persoon. In mijn rol als SVP raadslid hoef ik namelijk over geen enkele PVV gebeurtenis een standpunt in te nemen. Het feit dat ik grote woorden gebruik komt eerder voort uit het ontdekken van de onwaarheden bij Wilders' politieke tegenstanders dan dat ik zo nodig de behoefte heb om de PVV qua standpunten te verdedigen. Na enige verdiepingen is het smerige spel namelijk te zien. Velen willen dit niet zien en kiezen voor de politiek correcte en gemakkelijke weg om Wilders' politieke tegenstanders, journalisten en zelfs predikanten na te papegaaien.
De geleerde theoloog doctor Arnold Huijgen heb ik gevraagd om de leugens van de landelijke CU-top, in een opinieartikel geplaatst in het Nederlands Dagblad van 22 maart (zie artikel van 26 maart), eens te toetsen aan Jesaja 5:20, maar tot dusverre bleef het stil. Ook de heer Segers geeft niet thuis en mijn schrijfrechten op de CU Facebook pagina zijn me inmiddels ontnomen. Ik kan niet anders dan tot de conclusie komen, dat men inhoudelijk niet meer wil discussiëren, nadat ik hun onwaarheden heb blootgelegd.
En verschuilen kan men zich nu door te stellen niet in discussie te gaan met iemand die onfatsoenlijke kwalificaties als 'smerig stukje', 'leugens' en andere grote woorden gebruikt.
Ik ben inderdaad ‘slachtoffer’ geworden op een aantal terreinen van het leven, maar dat valt nu even buiten de orde. Voor wat betreft de discussie over de uitspraken van Wilders vervul ik meer de rol van opiniemaker en dan van een opinie die wat afwijkt van de meeste politici, journalisten, predikanten en vele burgers.
Die opinie heb ik in een tweetal stukjes gegeven en vooral in mijn reactie op de landelijke CU heb ik die mening vergezeld laten gaan met enkele woorden met emotionele lading. Na het ontmaskeren van de leugens van vooraanstaande politici, die door predikanten en hun vele trouwe volgers onnadenkend worden overgenomen lijken enkele kwalificaties ongenuanceerd als je deze uit een langer betoog selecteert en dus uit de hele context plaats. Dit is nu wat Muijs doet in zijn column over mij en daarom heb ik hem in Praatje Politiek gevraagd mijn complete verhaal over de onwaarheden van de CU top in De Bunschoter te plaatsen. Het Nederlands Dagblad heeft mijn stuk al geweigerd, de CU Facebook is voor mij geblokkeerd en zoals verwacht heeft de redactie van De Bunschoter dit stuk ook niet geheel geplaatst tot nu toe. Je kunt je inmiddels werkelijk gaan afvragen of de redactie nog wel de eerlijke objectieve regels van de journalistiek gebruikt. Er is ook nog zo iets als hoor en wederhoor. Ondertussen is de tijd rijp om wat afstand te nemen van de lokale pers. Hoogst merkwaardig en wereldvreemd is Muijs’ opmerking dat een christen eigenlijk niet op de PVV mag stemmen. Ik waardeer de oproep van hem om meer nuance te gebruiken, tegelijk vraag ik hem dan om zijn eigen personeel als Johan Vedder eens kritisch te beoordelen met betrekking tot genuanceerdheid, compleetheid en objectiviteit. Vedder wordt betaald met abonnementsgeld en ik ben slechts een marionet voor de pers die af en toe mag komen opdraven voor wat krantvulling…

Nabeschouwing verkiezingen #gr2014 deel 2 Verkiezingen en uitslag

Dan was daar 19 maart de grote dag. Ik had na wat wikken en wegen besloten om de dag van de verkiezingen op een ontspannen wijze door te brengen. Mijn plaats op een stembureau had ik afgestaan aan een ander. Gedurende de dag bleek dat de landelijke opkomst niet zo groot was, maar in Bunschoten viel het achteraf nog wel mee. We hadden als SVP besloten om met een aantal tegelijk onze stem uit te brengen bij Juul de Graaf die zitting had op de Jongelingschool. Op Antilliaanse wijze brachten SVP partijgenoten op hetzelfde moment de stem uit als mijn vrouw en ik. Fotograaf Bob Offringa was er ook bij. De situatie was nogal ludiek en plannen om over vier jaar deze ceremonie te laten vergezellen met een muziekband werden al gesmeed. Van een aantal verkiezingsborden waren onze posters afgescheurd, gelukkig niet zo vaak als de foto  van CU-kopman Walter. Maar goed, het is erg onfatsoenlijk als dit gebeurt. Het zou de dader sieren nog even contact met ons op te nemen, zodat we over de reden nog even van gedachten kunnen wisselen. In de avond troffen vele burgers elkaar in het gemeentehuis om de uitslag te vernemen. Ik werd geïnterviewd door Bart Bos van DeBunschoter en ook liep er nog een journalist van het AD. De uitslag dat de SVP op 1 zetel bleek steken was in eerste instantie wat teleurstellend, en er heerste in de groep niet echt een juichstemming.  De vreugde en dankbaarheid om verder te gaan overheerste toch wel aan het einde van de avond. Gelukkig waren er fors meer stemmen voor ons. Bijna 700 burgers hadden het vertrouwen in ons gesteld. Met de uitslag wisten we waar we stonden. De analyses konden worden opgemaakt. We hadden als SVP ons best gedaan en een leuke campagne gevoerd. De mentale drukte zou hopelijk wat minder worden. Dit zou door de landelijke perikelen over uitspraken van Wilders over Marokkanen nog even op zich wachten, maar fijn is in ieder geval dat er een rustiger periode in het vooruitzicht ligt. De volgende ochtend had ik meteen al een fractievergadering gepland waarbij naast een terugblik ook een kijkje in de toekomst moest worden gedaan. En over die toekomst zal ik in een derde deel nader ingaan nog zo voor Pasen…