dinsdag 19 augustus 2014

Ramadan is respectloze cultuur verarming

Onlangs schreef Bert Loonstra een interessante column met als titel 'Ramadan als rustverstoorder'. Het stuk is te lezen op zijn weblog www.bertloonstra.nl/logboek/ramadan-als-rustverstoorder  en verscheen ook in het Nederlands Dagblad. Hoewel de titel er veelbelovend uitziet zijn er toch een aantal opmerkingen te plaatsen. Er wordt gesteld dat er respect op te brengen valt voor een periode niet eten en drinken in zomertijd.
Welnu, ik dacht het even niet en wel om de volgende redenen.
Ten eerste is de ramadan een gedwongen fenomeen waaraan moslims moeten voldoen om hun afgod allah (ik schrijf allah bewust met een kleine a) te behagen. Maar ook vereist de moslimgemeenschap, de umma, dat zelfs kinderen in hun groei meedoen met deze afgoderij. Elia op de berg Karmel was ook niet zo gecharmeerd van gedwongen zelfkastijding lees de geschiedenis en bespreking maar na op http://www.oudesporen.nl/Download/OS1484.pdf De theoloog Loonstra krijgt het helaas niet over zijn lippen dat de ramadan vervloekte afgoderij is en absoluut niets bijdraagt aan cultuur verrijking van Nederland.
Ten tweede kleven er aan de ramadan een groot aantal negatieve sociale en maatschappelijke gevolgen zoals de spanningen in de buurt bij nachtelijke onrust, hetgeen Loonstra aankaart en bijvoorbeeld het minder presteren op het werk door moslims nog even los van de vele ziekmeldingen in deze periode. In het verziekte politieke klimaat moeten werkgevers rekening houden met werknemers die de ramadan houden, anders worden ze voor de rechter gedaagd omdat zij discrimineren. Hoe ver is Nederland al afgegleden vraag je je dan af, maar ja met politici die pleiten om van het Suikerfeest een nationale feestdag te maken (CU, Huizenga) is dat niet vreemd.
Ten slotte lijkt de in de media (met iedere x dat positieve gemekker over die ramadan in het jeugdjournaal) overdreven aandacht aan de ramadan de islam in een positief daglicht te stellen, terwijl in realiteit er niet één moslim is die durft te stellen dat het algehele geluksgevoel van de mens toeneemt door die gekheid. Velen zijn deze slaafse periode chagrijnig en gefrustreerd en allesbehalve vriendelijk voor hun omgeving. Hoewel respect tot een modewoord geëvolueerd is moet men voorzichtig zijn dit etiket met de ramadan te verbinden. De toegevoegde waarde van de ramadan op de Nederlandse cultuur is dan ook nul komma nul.
Het probleem dat Loonstra aankaart is niet eenvoudig op te lossen, als theoloog haalt hij ook nog Jezus er bij die van ons vraagt onze naaste lief te hebben. De vraag die hier gesteld mag worden hoe ver die liefde moet reiken. Liefde die voortkomt uit medelijden met de moslim die gevangen zit in de heidense cultus reikt hier verder dan misplaatst respect voor triest moslimgedrag.
De rol van de politiek wordt terecht aangekaart in zijn betoog. In een periode van wegkijken van problemen en het knuffelen van de islam is dit geen geringe opgave.  Loonstra geeft met de zinsnede ‘Ze gaan hun eigen oplossingen bedenken of lopen achter een populist aan die met het scanderen van ´minder, minder´, als het om Marokkanen gaat, gevaarlijk dicht in de buurt van racisme komt.'  flauw af op de PVV van Geert Wilders. Met deze overbodige zin erbij maakt de columnist het stukje rijp voor plaatsing in het Nederlands Dagblad maar dit terzijde. Wilders is eerder realist dan populist. Ik attendeerde de heer Loonstra al op mijn artikel van maart  over de leugens van de CU http://pfkoops.blogspot.nl/2014/03/reactie-cu-onnodig-vals-onchristelijk_26.html maar hierna bleef het stil van zijn kant. Hoewel er over de oplossingen van een toenemende islamisering van Europa heel goed te discussiëren valt is de PVV , met de SGP in mindere mate, op dit moment de enige partij die ook echt politieke middelen wil inzetten om een maatschappij ontwrichtende invloed van de islam in te dammen. Dat verontruste burgers op de PVV stemmen is dan ook logisch en heeft niets te maken met het volgen van een populist. Bij de andere politieke partijen heerst de politieke correctheid en is de angst voor moslims die zich maar al te gauw op hun tenen getrapt voelen zichtbaar. Hoewel er vele politici van pakweg CDA en CU huize met de huidige Islamitische Staat - perikelen nu hypocriet ach en wee roepen leggen ze tegelijk de islam geen strobreed in de weg en stemmen gewoonweg VOOR als er over de komst van de zoveelste moskee besluitvorming moet plaatsvinden. En dat terwijl juist de moskee ook plaats van stimulans kan zijn van jonge Jihadstrijders. Loonstra stelt de vraag welke politieke partij bereid is klare wijn te schenken met betrekking  tot deze materie. Laat 'Klare Wijn' nu net ietwat ironisch de titel zijn van het verkiezingspamflet van de PVV enkele jaren geleden. De vraag stellen is dus hem beantwoorden. De toch politiek correcte Loonstra komt zelf niet op dit antwoord, want dat zou de column natuurlijk erg ontsieren. Al met al is het dus interessant van hem om de sociale problemen van de ramadan te durven benoemen, maar met het afgeven op de PVV en het op theologische gronden niet durven afkeuren van deze afgoderij maakt de column toch erg zouteloos…

Geen opmerkingen:

Een reactie posten