Clubkampioen dammen

Ruim 30 jaar beoefen ik de damsport. In mijn woonplaats Bunschoten-Spakenburg doe ik al vele jaren mee aan de interne competitie. Hoewel mij de laatste tijd wel eens gevoelens van verminderde motivatie voor deze interne strijd bereiken is het gelukt om voor de vierde keer in mijn dammers loopbaan clubkampioen te worden. Diegene die de meeste punten verzamelt tussen september en juni is winnaar van de interne competitie en mag zich een jaar lang clubkampioen noemen. Betekent dit dan automatisch dat je ook de beste speler van de club bent? Dat zou niet helemaal waar zijn, want dit vind ik zelf van niet. Door de jaren heen is Cor de Jong mijns inziens de beste speler van Spakenburg van de laatste decennia. Wel is het zo dat op dit moment de spelkracht van hem aan het afnemen is. Dit geldt ook voor Bertus de Harder en voor mijzelf vind ik de vraag of ik minder sterk ben dan vroeger moeilijk te beantwoorden. In deze competitie heb ik de ouwe rotten Cor en Bertus vaker verslagen dan dat ik van ze verloor. Dit maakt het kampioenschap voor mij extra uniek. Het valt niet mee om clubkampioen te worden. Je moet daarvoor trouw naar de club komen en weinig verliezen. Ook is er groei van jongere talenten als Gerhard de Graaf en Huibert Koops die in principe de potentie hebben om ooit clubkampioen te worden. Mijn zoon Huibert heb ik ook verslagen dit jaar, ik meen zelfs twee keer. Dat doet toch een beetje pijn in het hart, vooral omdat ik super blij ben dat hij dezelfde sport als mij beoefent. Ik beschouw dit kampioenschap als een van de hoogtepunten en hoop nog vele jaren te genieten van de damsport op onze gezellige club. Bij een normale geestelijke gezondheid kan men deze sport tot op hoge leeftijd beoefenen. Het spel zit immer nog vol met verrassingen en je leert jezelf ook beter kennen.