Persoonlijk afscheid van de Bunschoter

In de afgelopen jaren dat ik met veel plezier raadslid mocht wezen is de relatie met de lokale krant altijd redelijk goed geweest. Na het publiceren van een aantal artikelen op mijn weblog waarin ik uitgebreid commentaar gaf op eenzijdige opinies van een paar specifieke journalisten en het algemene politieke redactionele beleid en ik mijn abonnement op de vrijdagkrant had opgezegd ontstond er een soort haat-liefde verhouding. Ik had het idee dat het feit dat ik de redactie had ontmaskerd als amateuristische stokers en mijn bedanken als lid mij niet in dank werd afgenomen. Een krant kan je als politicus met betreffende politieke partij maken en breken. Een redactie heeft invloed en kan met het subjectief publiceren veel in de neerwaartse spiraal doen belanden. Ik nam dus een besluit om niet meer elke vrijdagmiddag geconfronteerd te worden met de obsessieve vraag; ‘Wat staat er nu weer over je in de krant?’. Aan de andere kant was het ook altijd fijn als er aankondigingen of andere persberichten in de krant konden worden gezet. Inmiddels is na de publicatie van het smerige artikel in de krant van afgelopen vrijdag een grens gepasseerd en is bij mij de lust om nog maar enige bemoeienis te hebben met de krant en haar redactieleden weggevloeid. Uitgezonderd natuurlijk de sympathieke Bart Boeve met zijn schrijfsels over sport. Was het tot nu toe zo dat ik de vrijdagkrant later van mijn moeder onder ogen kreeg, nu heb ik het besluit genomen om ook dat niet meer te laten gebeuren. Lieve moeder, je mag die maandag-  en vrijdagkrant gewoon in de blauwe kliko gooien als je het lokale vodje uit hebt. In mijn leven is het namelijk zo dat ik op een gegeven moment die dingen wil doen die mij vreugde geven en waaruit ik positieve energie wil halen. Het lezen van de Bunschoter en het contact met listige journalisten hoort hier helaas niet meer bij zo ben ik nu tot het inzicht gekomen. De redactie hoeft van mij geen reacties meer te vragen over politieke zaken na een vergadering. De redactie hoeft aan mij niet meer teksten van algemene beschouwingen te vragen vooraf aan een vergadering. Ik zou de redactie willen verzoeken mij niet meer lastig te vallen (dus Jan, niet meer bellen of mailen) en mij gewoon mij werk te laten doen als gekozen volksvertegenwoordiger. De SVP en ikzelf hebben ondertussen hun eigen PERS bestaande uit een uitgebreide website www.svpbunschoten.nl, sociale media en mijn weblog www.pfkoops.blogspot.nl waarop de meeste uitgesproken teksten ter verantwoording aan de kiezer staan. Berichten over het reilen en zeilen en andere activiteiten van de SVP zullen hierop verschijnen voor diegenen die hierin geïnteresseerd zijn. De relatie met de lokale omroepen blijft natuurlijk ongewijzigd. Tijdens uitzendingen met Maarten van de Molen en Hille de Graaf resteert er positieve energie. Deze lieden doen niet aan stemmingmakerij en waken voor impliciete karaktermoord, zij houden niet van stoken en laten politici in hun waarde. Zij maken werk van de gulden regel; ‘Behandel een ander zoals je zelf ook behandelt wilt worden’. Met pijn in mijn hart neem ik dit besluit maar wel ter bescherming van mijzelf. Ik ben een zondig mens, wil uitgaan van de naastenliefde en heb een hoog rechtvaardigheidsgevoel. Maar de ervaringen met de lokale krant zijn op dit moment op een dergelijk niveau dat er geen doorslaggevende positieve elementen meer te benoemen zijn. Er resteert voor mij dan niets dan om persoonlijk afscheid te nemen. Dit afscheid staat los van mijn lieve burgerleden die omgeven zijn met alle vrijheid met betrekking tot spreken en handelen. Ik wens de redactie van de Bunschoter het beste voor de toekomst en dat zij in de praktijk brengen wat zij met vrome praatjes op pagina twee elke week theoretisch verkondigen…