Lieve Polen in Spakenburg

Schreef ik in mijn vorige stukje nog over baldadige Polen, nu wat aandacht voor twee voorbeelden van lieve Polen. Voorbeelden uit mijn eigen maatschappelijk leven. In deze periode van mijn leven doe ik namelijk uitzendwerk op oproepbasis. Zo werd ik verwacht in een grote drankfabriek in Bunnik tijdens de avond van de raadsvergadering waar over baldadige Polen gesproken zou worden. Ik ontmoette een ietwat verlegen Poolse collega die trouw zijn werk deed.  Hij was aardig en ijverig en liet op mij niet meteen een indruk achter al zou hij binnenkort een aantal landgenoten met een mes achterna rennen. En onlangs werd ik gevraagd om bij te springen in een soesjesfabriek in mijn eigen woonplaats. Ik stond samen met een lief Pools meisje soesjes voor te bereiden op een chocolade-bad. Hoewel het Engels voor verbetering vatbaar was, was er die dienst toch sprake van leuke samenwerking en wederzijds respect. Tja, als ik dan terugblik op de vergadering waar ik niet bij was dan vraag ik mij af of er geen sprake is geweest van een storm in een glas water. In de pers las ik dat er verbazing was dat Koops er niet was en ook de politiek commentator in de lokale krant vond het maar merkwaardig dat Koops zijn achterban niet vertegenwoordigde deze avond bij het o zo belangrijke agendapunt, hetgeen de landelijke pers zelfs haalde. U zult het met mij eens zijn dat er overal aardige en lieve mensen zijn en minder aardige mensen die stoute dingen doen. Er is niets nieuws onder de zon… Prediker zei het al! En dan vergeet ik bijna nog Karol met wie ik in de maanden december en januari werkte in een plaatselijk visbedrijf. Deze jonge hond kon werken als een paard. Hij was sociaal en vriendelijk en ik kon zijn werktempo bijhouden aan de pollak lopende band. Ik geniet nu nog van de Krupnik die hij voor mij mee had genomen uit zijn vaderland. Ik ben nog niet zo negatief over een groot aantal van onze Poolse gasten!