Over EU verkiezingen, PVV en islam

Opvallende uitslag van de verkiezingen voor het Europees Parlement is de winst van EU-kritische partijen als het Front National, van de charmante Marine Le Pen en de UKIP van de welbespraakte Nigel Farage. Momenteel wordt achter de schermen getracht om een fractie te vormen van deze in de media genoemde rechts populistische partijen. Hierbij zal water bij de wijn moeten worden gedaan en zicht moeten worden gehouden op de overeenkomstige hoofdlijnen in plaats van de eigen partijbelangen hoog te willen houden. Geert Wilders van de PVV heeft aangegeven om na voortschrijdend inzicht en na verwerking van de uitslag zelf ook zitting te nemen in het parlement. Ik kan me voorstellen dat hij eens wat anders wil en in de Europese arena liggen kansen om zich als politicus verder te ontwikkelen. Beter voor de PVV zou het mij zijn dat Wilders toch het stokje later overgeeft aan een ander en zich volledig richt op Nederland, zoals hij voor de verkiezingen de kiezer voorhield. Dat de arabist Hans Jansen zijn opwachting mag maken lijkt me uitstekend, al zal zijn uitleg over de intenties van de islam in Europa aan dovemans oren gericht zijn zo vermoed ik. Dat het verlies van de PVV meevalt is een groot succes, gezien de onrust die de partij na de ‘minder Marokkanen’ uitspraak heeft moeten meemaken. De media, het CIDI en vele andere tegenkrachten hebben voor de verkiezingen alles uit de kast gehaald om de PVV in een kwaad daglicht te zetten. Bij ieder interview was er gezeur over de sticker in het Arabisch met de waarheid over de islam en gemekker over papa Le Pen. Over de islam is elke dag nieuws, meestal slecht nieuws. Kritiek uiten op de vele kwalijke kanten van het Mohammedanisme is NOT DONE en in het alle slechtste  geval wordt dit straks strafbaar gesteld door de politiek correcte islamknuffelaars van de EU. Wat een verademing is het dan als bijvoorbeeld de nuchtere voetbalkenner  Johan Derksen constateert dat de islam een sekte is. Met het nieuws van de Soedanese christen die de doodstraf krijgt voor het verlaten van de islam liggen er kansen voor vele nonchalante burgers om zich eens wat meer te verdiepen in het Mohammedanisme en zich hierna nog eens dankbaar te voelen bij de vrijheid die het op de Joods-christelijke beschaving gebaseerde Westen ons eeuwen geboden heeft. Die vrijheid moeten we koesteren, niet alleen op een geestelijke manier, maar ook met democratische politieke middelen!